Deze week heb ik gewerkt aan het verbeteren van de visuele stijl van mijn website. Ik heb kleuren gekozen die beter bij elkaar passen en de typografie aangepast. Ik merkte dat kleine aanpassingen al snel een groot verschil maken in hoe professioneel de site eruitziet. Ik vond het leuk om hiermee bezig te zijn, omdat ik ook graag creatief werk.
Deze week heb ik ook doordeweeks aan mijn site gewerkt, op dinsdag en donderdag. Ik had kleine blokjes van een halfuur ingepland. Dat hielp, want zo hoefde ik op zondag minder te doen. Op zondag heb ik wel weer mijn portfolio bijgewerkt en opgeschreven wat ik heb gedaan. Ook heb ik mijn planning een beetje aangepast, omdat sommige taken meer tijd kosten dan ik dacht.
Ik merk wel dat ik werken aan mijn website een stuk leuker vind dat het bijhouden van de samenvattingen van de hoorcolleges en trainingen. Ik loop dus vaak achter daarmee. Om deze achterstand weer iets te verhelpen heb ik twee samenvattingen gemaakt van hoorcolleges.
Ik begin wel steeds beter te snappen wat voor mij werkt. Een vaste structuur en een goed overzicht. Het wekelijkse reflectiemoment helpt me om even stil te staan bij mijn voortgang. Daardoor kan ik beter plannen en weet ik wat ik de volgende week wil gaan doen.
Doordeweeks had ik moeite om aan de slag te gaan. Ik had andere dingen aan mijn hoofd en stelde het werk uit. Gelukkig heb ik op zondag weer tijd gemaakt om mijn werk bij te werken.
Doordat ik vorige week gewerkt had aan de visuele stijl van de website, was mijn CSS-bestand nogal rommelig geworden. Doordat ik zelf aanpassingen heb gemaakt in de code, had ik sommige stukjes niet meer nodig. Deze heb ik dus weggehaald.
Mijn samenvattingen heb ik deze week niet helemaal afgekregen, maar ik heb er wel aan gewerkt. Ik probeer nu steeds iets te doen, ook al is het maar een klein deel. Dat helpt mij om niet alles op het laatste moment te moeten doen.
Ik merk dat ik vooruitgang zie, maar ik wil graag doordeweeks wat meer regelmaat inbouwen. Dat blijft een aandachtspunt voor de komende weken.
Reflectie week 5
In het project hadden we duidelijke afspraken gemaakt wie wat zou doen. Toen ik er later naar vroeg, bleek dat er nog niet aan was toegekomen. Ik voelde frustratie opkomen, vooral omdat we het besproken hadden en het voor mij heel logisch was wat er moest gebeuren. Toch heb ik geprobeerd rustig te blijven. Ik stelde vragen als: “Waar liep je precies op vast?” en “Wil je dat ik even meekijk?” Dat werkte beter dan direct kritiek geven. Ik besef dat het ook mijn rol is om het overzicht te bewaren, niet om alles zelf op te lossen.
Bij kenniskring heb ik een klein stapje gezet door zelf het overzicht van bronnen bij te houden en dit te delen met de groep. Geen grote actie, maar wel een vorm van initiatief nemen.
Reflectie week 6
Deze week heb ik weer een stap gezet in het coördineren van de projectgroep. Ik stelde voor om aan het eind van elke les kort te bespreken wat er gedaan is en wat er nog openstaat. Dat gaf meteen meer overzicht en richting. Ik vond het fijn dat iedereen dat waardeerde en actief meedacht. Het bevestigde voor mij dat ik steeds meer als ‘coördinator’ in de groep sta, zonder dat ik alles zelf hoef te doen.
Wat ik nog lastig blijf vinden, is mijn houding in de kenniskring. Deze week was er een moment waarop ik merkte dat de groep wat vastliep. Het was een kans om iets te structureren of richting te geven, maar ik pakte die kans niet. Ik denk dat dat komt doordat ik zelf ook niet goed wist wat de volgende stap moest zijn. Toch zie ik achteraf dat ik ook dan het gesprek op gang had kunnen brengen. Volgende week wil ik bewust proberen om in zo’n moment wél iets te zeggen, ook al weet ik het antwoord nog niet precies.